Od samego początku istnienia Fundacji Hospicyjnej, tradycyjnie każdej jesieni, prowadzimy ogólnopolskie kampanie społeczne promujące hasło „Hospicjum to też Życie”. W ich kolejnych odsłonach, za pośrednictwem mediów, mówimy o opiece paliatywno-hospicyjnej, kładąc nacisk na konieczność wspierania hospicjów. Podczas licznych debat oraz konferencji poruszamy trudne tematy związane z przewlekłą chorobą, strata, osieroceniem i żałobą oraz propagujemy ideę wolontariatu. Przyłączają się do nas hospicja z całego kraju, organizując koncerty, happeningi, spotkania informacyjne oraz kwesty.
XV kampania „OPIEKUN RODZINNY – NIE MUSI BYĆ SAM” 2018/2019
XV ogólnopolska kampania z cyklu „Hospicjum to też Życie” po raz trzeci dotyczyła opiekunów rodzinnych osób ciężko chorych, starszych i niesamodzielnych, niepełnosprawnych dorosłych i dzieci. W ramach kampanii prowadziliśmy działania informacyjne i edukacyjne. Zorganizowaliśmy Dzień Opiekuna Rodzinnego, debatę ekspertów, ogólnopolski konkurs dla uczniów. Na podstawie książki autorstwa opiekuna rodzinnego, Ani Kulki-Doleckiej, pt. „Wyjrzeć przez okno”, hospicja z całej Polski przeprowadziły warsztaty dla opiekunów rodzinnych pod hasłem „Stacja odpoczynek”. Rzecznik Praw Obywatelskich Adam Bodnar nawiązując do naszych opracowań zainterweniował w sprawie opiekunów w liście do Minister Rodziny Pracy i Polityki Społecznej. Więcej informacji.
Dzięki dofinansowaniu z Fundacji PZU na projekt pt. „Opiekun rodzinny nie musi być sam. Program wsparcia opiekunów rodzinnych osób zależnych w domach” w 17 instytucjach z całej Polski przeszkolonych zostanie 1700 osób. Kontynuujemy rozwój Lokalnego Wolontariatu Opiekuńczego, w ramach którego przeszkolonych zostało już 31 koordynatorów wolontariatu z 24 instytucji. Dzięki aktywności koordynatorów udało się nawiązać współpracę z blisko 150 wolontariuszami z całej Polski. Strona hospicja.pl przyjęła nową formę: www.opiekunrodzinny.pl. Rozpoczęliśmy również prace nad budową centrum opieki wytchnieniowej w Gdańsku.Sprawozdanie
XIV kampania „OPIEKUN RODZINNY – NIE MUSI BYĆ SAM” 2017/2018
W ramach XIV kampanii kontynuowaliśmy poruszony w poprzedniej edycji temat sytuacji i potrzeb opiekunów rodzinnych, czyli członków rodzin sprawujących w domach opiekę nad swoimi niesamodzielnymi bliskimi dorosłymi i dziećmi. Przypominaliśmy, z jakimi obciążeniami wiąże się opieka nad osobą ciężko i nieuleczalnie chorą, jakie zmiany wprowadza w życiu opiekunów i jak bardzo potrzebne jest stworzenie systemowego wsparcia, funkcjonującego od początku choroby. Hospicja biorące udział w kampanii przeprowadziły spotkania dla opiekunów, przy okazji Dnia Opiekuna Rodzinnego, który wzorem Anglii obchodziliśmy 23 listopada 2017 r. Tego dnia, przebrani w żółte peleryny i czarne przepaski na oczach, zorganizowaliśmy również performatywną akcję w Warszawie, która zwracała uwagę przechodniów na bohaterów spotu promującego kampanię. Zachęcaliśmy lokalne społeczności do budowania sieci wsparcia w obrębie wspólnot sąsiedzkich lub parafialnych, które mogą uzupełniać opiekę formalną. We współpracy z Fundacją Agory zorganizowaliśmy szkolenia dla koordynatorów wolontariatu, którzy tworzą sieć Lokalnego Wolontariatu Opiekuńczego w całej Polsce. Byliśmy gospodarzami panelu poświęconego prawom opiekunów rodzinnych podczas Kongresu Praw Człowieka organizowanego przez Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich. Promowaliśmy także portal hospicja.pl, za którego pośrednictwem można zadać pytanie dotyczące opieki i podzielić się swoją historią. Sprawozdanie
XIII kampania „OPIEKUN RODZINNY – SAMOTNY BOHATER?” 2016/2017
Celem akcji było zwrócenie społecznej uwagi na członków rodzin, sprawujących opiekę nad swoimi ciężko chorymi bliskimi, dziećmi i dorosłymi w domach, czyli na opiekunów rodzinnych. Temat ten pojawia się w świadomości społecznej tylko przy okazji protestów opiekunów osób niepełnosprawnych przed Sejmem. Ale także wówczas mówi się głównie o kwestii świadczeń finansowych, choć wśród postulatów opiekunów było również stworzenie systemu wsparcia, obejmującego opiekę wyręczającą, umożliwienie łączenia opieki z pracą zawodową, umożliwienie odpoczynku. Jest to szczególnie ważne w przypadku opieki sprawowanej przez wiele lat, czasem przez całe dorosłe życie opiekuna. W tym celu opublikowaliśmy List Otwarty do Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, pod którym zbieraliśmy podpisy. Praktycznym celem, osiągniętym podczas kampanii, było zorganizowanie we współpracy z ośrodkami paliatywno-hospicyjnymi wydarzeń, mających na celu konkretne wsparcie opiekunów rodzinnych: możliwość odpoczynku, uzyskania wiedzy i umiejętności dotyczących pielęgnacji ciężko chorego oraz ułatwienie dostępu do badań profilaktycznych i konsultacji ze specjalistami, na które opiekunowie nie mają czasu, koncentrując się na potrzebach podopiecznego. Rozszerzony został również zakres tematyczny portalu hospicja.pl, który stał się praktycznym przewodnikiem dla opiekunów rodzinnych oraz osób, które chcą im pomóc. W ramach kampanii rozpoczęliśmy tworzenie lokalnego wolontariatu opiekuńczego, działającego na rzecz osób niesamodzielnych i ich opiekunów rodzinnych. Sprawozdanie
XII kampania „Dzieci radzą sobie same tylko w bajkach. Pomóż osieroconym dzieciom", 2015
Celem kampanii była promocja prowadzonego przez Fundację Hospicyjną programu wsparcia psychologicznego „Tumbo Pomaga”, realizowanego poprzez portal internetowy www.tumbopomaga.pl oraz cykl szkoleń dla psychologów, pedagogów szkolnych i nauczycieli. Zadaniem kampanii było zwiększenie świadomości społecznej na temat problemów związanych z przeżywaniem żałoby przez dzieci i młodzież oraz roli udzielanego im wsparcia, a także wskazanie możliwych do zastosowania form pomocy. Podstawowym narzędziem kampanii było odwołanie się do pamięci zbiorowej znanych bajek, których bohaterami są dzieci pozbawione przynajmniej jednego rodzica. Kopciuszek, Jaś i Małgosia, sierotka Marysia, dziewczynka z zapałkami, królewna Śnieżka – na ich losy, często dramatyczne, strata najbliższych osób w przeszłości miała istotny, choć niejednorodny wpływ. Obniżyła status materialny, usunęła poza nawias lokalnej społeczności, w sposób znaczący zaważyła na kształtowaniu się osobowości. W ramach kampanii przeprowadzono cykl „Spotkań z Bajką”, wprowadzających tematykę przeżywania i wsparcia w żałobie u dzieci ze szkół podstawowych. Symbolem kampanii był pomarańczowy słonik Tumbo - maskotka Funduszu Dzieci Osieroconych.
Dowiedz się więcej- i tu link do całego opisu kampanii: http://fundacjahospicyjna.pl/pl/kampanie/xii-kampania-httz
XI kampania, „Pomagamy dzieciom i młodzieży w żałobie”, 2014
W 2014 roku postanowiliśmy kontynuować temat żałoby i osierocenia dzieci i młodzieży. Istotnym osiągnięciem XI kampanii była inauguracja programu pomocowego „Tumbo Pomaga”, stawiającego sobie za cel pomoc psychologiczną nad dziećmi i młodzieżą doświadczającymi straty, a także przekazanie konkretnych rozwiązań i narzędzi osobom sprawującym nad nimi opiekę lub przebywającym w ich otoczeniu. W jego ramach uruchomiony został specjalny portal, będący nie tylko kompendium wiedzy na temat przeżywania żałoby przez dzieci i młodzież, ale również forum wymiany myśli. Przeprowadzone zostały również szkolenia dla pedagogów szkolnych i psychologów.
Elementem kampanii była takżezbiórka na rzecz jej beneficjentów za pośrednictwem charytatywnego nr. SMS, przelewów na konto oraz zbiórek do specjalnych puszek, które firmy lub szkoły mogły zamówić w Fundacji Hospicyjnej.
X kampania, „Pomóż ukoić ból”, 2013
Jej głównym zadaniem było nagłośnienie problemów związanych z przeżywaniem żałoby przez najmłodszych oraz zwiększenie społecznej świadomości na temat roli udzielanego dzieciom wsparcia – psychologicznego, materialnego i edukacyjnego. Chcieliśmy przedstawić konkretne narzędzia, które pomogą rodzinie i nauczycielom w poradzeniu sobie z problemami dzieci osieroconych.
Jednym z efektów kampanii miało być stworzenie specjalnego programu „Tumbo pomaga”, skierowanego do dzieci osieroconych, rodziców, nauczycieli, pedagogów i psychologów, w ramach którego powstanie portal z poradami dla specjalistów, pomagającymi uporać się z żałobą i jej skutkami.
Przez cały czas kampanii trwała zbiórka publiczna na rzecz dzieci osieroconych z hospicjów z całej Polski.
IX kampania „Zdrowa rozmowa pomaga leczyć. Mów – Słuchaj – Zaufaj”, 2012
Jej celem było uświadomienie zarówno pacjentom, jak i personelowi medycznemu, że sztuka umiejętnej komunikacji jest niezbędnym elementem powodzenia procesu leczenia. Temat spotkał się ze sporym zainteresowaniem społecznym, a w wielu miastach zorganizowano debaty dotyczące roli jakości komunikacji w służbie zdrowia. Organizatorami spotkań były zarówno ośrodki hospicyjno-paliatywne, jak i Międzynarodowe Stowarzyszenie Studentów Medycyny IFMSA-Poland. Dzięki ich staraniom przez kraj przetoczyła się dyskusja na temat wpływu rozmowy na usprawnienie procesu leczenia i terapeutyczny sukces.
Dyskutowaliśmy przede wszystkim o tym, jak ważna jest właściwa relacja pomiędzy zespołem leczącym a pacjentem oraz jakie negatywne skutki zarówno u chorego, jak i w odniesieniu do personelu medycznego wywołuje brak wzajemnego porozumienia.
Chcieliśmy pokazać społeczeństwu tzw. dobre praktyki właściwej komunikacji. Do współpracy zaprosiliśmy ekspertów z dziedziny medycyny paliatywnej, onkologii, psychoonkologii i psychologii. Kampania miała również na celu stworzenie platformy do wymiany doświadczeń na temat roli prawidłowej komunikacji w przebiegu leczenia.
VIII kampania „Podaruj swój czas”, 2011
Głównym adresatem ósmej kampanii byli ludzie po 50. roku życia, do których Fundacja Hospicyjna zwróciła się z apelem: podaruj swój czas i… zostań wolontariuszem. Jak co roku do kampanii licznie przystąpiły hospicja z całego kraju. Po raz kolejny chcieliśmy dotrzeć z przekazem mówiącym, jak wiele radości ludziom dojrzałym daje praca na rzecz innych. Szczególnie zaakcentowaliśmy korzyści, które wolontariusz czerpie ze swojej pracy: pozytywne emocje, radość dawania, możliwość uczenia się i podejmowania wyzwań, okazję poznawania nowych ludzi o podobnej wrażliwości, poczucie bycia potrzebnym. Wielu aktywnych wolontariuszy wypowiadało się w mediach. Swoimi doświadczeniami z opieki nad chorymi dzieliły się też osoby sławne, znane z telewizji.
VII kampania „Pomóż Dzieciom Osieroconym”, 2010
Głównym celem kampanii było skierowanie uwagi społecznej na problem osierocenia. Podjęliśmy się próby wspólnego wypracowania systemu wsparcia osieroconych dzieci przez reprezentantów: hospicjów, ośrodków pomocy społecznej, przedstawicieli świata polityki oraz psychologów. Jednym z głównych założeń kampanii było wsparcie i promocja działań utworzonego w 2006 roku Funduszu Dzieci Osieroconych.
VI kampania „Podaruj swój czas”, 2009
Nasza szósta kampania skierowana została przede wszystkim do osób, które okres pracy zawodowej mają już za sobą. Z doświadczeń hospicjów wynika bowiem, że osoby w wieku emerytalnym mogą bardzo dużo hospicjom zaoferować. Co więcej, praca na rzecz innych może być dla nich cennym uzupełnieniem luki powstałej po przejściu na emeryturę, usamodzielnieniu się dzieci lub śmierci bliskiej osoby. Dla hospicjów wolontariusz w dojrzałym wieku to ktoś, kto angażuje się na dłużej, posiada cenne doświadczenie zawodowe i życiowe, a także sporo wolnego czasu.
Podczas kampanii wydaliśmy książkę, zatytułowaną: „Pozamedyczne aspekty opieki paliatywno-hospicyjnej”.
V kampania „Lubię Pomagać”, 2008
Głównym celem piątej kampanii było zachęcenie Polaków – zwłaszcza młodych – do zaangażowania się w wolontariat hospicyjny. „A co ja mogę?”, „Dlaczego ja?”, „Po co mi to?” – te i inne pytania padają najczęściej w odpowiedzi na pytanie: „Pomożesz?”. Dlatego właśnie hasło kampanii brzmiało: „Lubię pomagać”.
Po raz kolejny chcieliśmy powiedzieć, że najważniejszym zadaniem wolontariusza jest towarzyszenie choremu. Towarzyszenie, które oznacza pomoc w pielęgnacji, karmieniu, poruszaniu się na wózku, czytaniu, ale przede wszystkim rozmowę, wspólne milczenie, trzymanie za rękę. Po raz kolejny również uświadamialiśmy społeczeństwo, że pomaganie ma niejedno imię i niekoniecznie musi być związane z bezpośrednią opieką nad chorym. Pokazywaliśmy różne przykłady zaangażowania w pomoc dla hospicjów, m.in. uczniów, którzy zbierają pieniądze podczas kwest ulicznych, studentów prowadzących strony internetowe hospicjów, profesjonalistów, którzy nieodpłatnie wykonują dla hospicjum prace, oraz emerytów, którzy chcą, by ich wiedza, doświadczenie i wolny czas były wykorzystane dla dobra innych.
W ramach akcji wydaliśmy książki, zatytułowane: „Podręcznik wolontariusza hospicyjnego” oraz „Jak rozmawiać z uczniami o końcu życia i wolontariacie hospicyjnym”.
IV kampania „Wolontariat hospicyjny – Lubię Pomagać”, 2007
Celem kampanii było poszerzenie wiedzy społeczeństwa na temat wolontariatu hospicyjnego. Chcieliśmy, by nasz przekaz dotarł do jak największej liczby młodych ludzi – studentów i uczniów, aby natchnąć ich ideą niesienia pomocy ludziom chorym. Jednocześnie, jak co roku, staraliśmy poszerzać wiedzę Polaków na temat hospicjów i wolontariatu. Naszym celem było uświadomienie ludziom, w jak wielu rozmaitych dziedzinach można służyć bezinteresownie innym ludziom: od pielęgniarza, przez kierowcę, ogrodnika, sprzątacza, po organizatora akcji charytatywnych, pracownika biurowego czy po prostu osobę towarzyszącą pacjentowi.
Podczas kampanii wydaliśmy książkę, atytułowaną: „Podręcznik koordynatora wolontariatu hospicyjnego”.
III kampania „Strata, osierocenie, żałoba”, 2006
Celem kampanii było objęcie opieką osób przeżywających stratę kogoś bliskiego oraz uświadomienie im, że mogą oczekiwać profesjonalnej pomocy. Zaoferowaliśmy możliwość dołączenia do grupy wsparcia, a także indywidualną pomoc rodzinom w żałobie oraz dzieciom osieroconym, zarówno w nadrabianiu zaległości w szkole, jak i materialną – na przykład poprzez zapewnienie wyprawek szkolnych lub zorganizowanego wypoczynku.
Utworzony został Fundusz Dzieci Osieroconych, z którego środków finansowane są wyprawki szkolne, kolonie letnie i prezenty na Święta lub na Dzień Dziecka.
Pragnąc propagować wiedzę na temat etapów oraz zagrożeń związanych z przeżywaniem żałoby, w ramach akcji przygotowaliśmy książkę, zatytułowaną: „Strata, osierocenie i żałoba. Poradnik dla pomagających i dla osób w żałobie”.
II kampania „Zdążyć z prawdą”, 2005
Motywem przewodnim naszej II ogólnopolskiej kampanii społecznej były „białe plamy” w opiece hospicyjnej. Rozpoczęliśmy ją 8 października – w dniu, który został ogłoszony Światowym Dniem Hospicjów i Opieki Paliatywnej. Termin „białe plamy” w opiece paliatywnej oznacza obszary, w których brakuje hospicjów. W naszej akcji pojęcie „białych plam” rozszerzyliśmy o aspekt komunikacyjny, czyli brak umiejętności rozmowy lekarza z pacjentem i jego rodziną, a także o aspekt społeczny, czyli lęk przed chorym i jego rodziną, powodujący ich izolację społeczną. Dlatego jednym z celów kampanii była pomoc w tworzeniu nowych hospicjów.
Sukcesem akcji stało się powołanie wyjazdowego zespołu szkoleniowego pod auspicjami Krajowego Duszpasterza Hospicjów, który pomagał w zakładaniu nowych hospicjów oraz w negocjacjach z Narodowym Funduszem Zdrowia.
W ramach kampanii wydaliśmy książkę, zatytułowaną: „Zdążyć z prawdą. O sztuce komunikacji w hospicjum”.
I kampania „Pomóż hospicjom”, 2004
W listopadzie 2004 roku zorganizowaliśmy pierwszą akcję pomocy dla hospicjów, obejmującą zasięgiem całą Polskę. Podczas wielu tygodni w ogólnopolskich i lokalnych mediach ukazywały się materiały dotyczące życia w hospicjach i szeroko pojętej opieki paliatywnej. Naszym celem było przede wszystkim przełamanie stereotypu, według którego w hospicjum czeka się tylko na śmierć. Chcieliśmy pokazać, że tam także toczy się życie, a my możemy wpływać na jego jakość.
7 listopada we wszystkich hospicjach w Polsce ogłosiliśmy „Dzień Otwartych Drzwi”. Tego dnia można było porozmawiać z lekarzami i innymi pracownikami hospicjów, posłuchać wykładów, wziąć udział w rozmaitych loteriach, a także uczestniczyć w koncertach muzycznych.
Akcję wsparła telewizja publiczna, która przeznaczyła niemal cały czas antenowy na upowszechnianie wiedzy o hospicjach. Nadawano rozmowy ze specjalistami, wolontariuszami i pracownikami hospicjów. Wielu ludziom zapadła w pamięć niezwykła rozmowa z siostrą i mamą Tomka – chłopca, którego twarz pojawiła się na plakatach promujących naszą akcję. Chłopiec zmarł parę tygodni wcześniej, a jego historię opisaliśmy w wydanej podczas kampanii książce, zatytułowanej: „Podróż za horyzont”.
